MFG De Bolst

In het nieuwe gebouw van FrenckenScholl architecten komen na de zomervakantie een lagere school, een kinderdagverblijf, peuterspeelzaal, naschoolse opvang en een consultatieburo. Er werd gezocht naar een kunstuiting in het nieuwe gebouw.
Het BKKC selecteerde samen met de kunstcommisie Veghel 3 kandidaten. De andere zijn Karin van Pinxteren en Carmela Bogman. Karin krijgt uiteindelijk de opdracht.

MIJN PLAN

Onomstotelijk staat vast dat de rode draad van het kunstobject moet zijn, dat het de kinderen van de school moet uitnodigen tot ontmoeting. Daarbij is gesteld dat het hier niet gaat om “ontmoeting” in smalle c.q. enge zin, maar in relatie tot het multifunctionele c.q. brede karakter. Feitelijk moet kinderen door kunst uitgenodigd worden om in het gebouw als het ware op ontdekkingstocht te gaan. Wat is er eigenlijk op andere plekken in het gebouw te zien c.q. te doen?

Ik heb gekozen voor de centraal gelegen aula/vide als 'ontmoetingsplek'. Deze ruimte spreekt het meest tot de verbeelding en uit de praktijk weet ik dat het in de gangen en lokalen van scholen en opvang vaak druk genoeg is met allerlei praktische zaken als jassen, tassen, werkjes enz. Het lijkt mij niet sterk als je daar nog iets aan toe gaat voegen. De 'loper' verbindt alle plekken met elkaar en dmv eenvoudige stippen kunnen de kinderen hun pad volgen door de rest van het gebouw.

De hoge ruimte in de vide nodigt uit om iets bijzonders mee te doen. Ik ben uitgegaan van het grid van een borduurvel en een ruitjespapier. Beide 'velletjes' worden op scholen vaak gebruikt door kinderen. Door deze over elkaar heen te leggen ontstaat een basis waarop de plattegrond gelegd is. Hierdoor ontstaat het patroon van de loper en van het buitenterrein. Bovendien is de 'nieuwe plattegrond' van het terrein een mooi beeld op zichzelf en kan bv geplaast worden op de muur bij de ingang.

Binnen wil ik het ruitpatroon toepassen als onderdeel van de vide, zodat je een relatie aangaat met de ruimte. De maat is herleidt nav de maat van de kozijnen van het grote raam. Hierdoor ontstaan blokken van ± 55 cm.
Door de wanden achter het ruitpatroon van metaal te maken en te werken met magneten creeer je de mogelijkheid om werk, tekeningen, kleurvellen, letters, pictogrammen enz op te hangen. Hierdoor ontstaat een soort monumentale toonzaal. Dat betekent dat het beeld niet statisch zal zijn, maar om de zoveel tijd kan veranderen! Dynamisch. Ik vind dit een interessant gegeven, vooral in een omgeving waar veel vernieuwingen plaatsvinden.
-----
Ik nodig kinderen en docenten/begleiders uit na te denken hoe invulling te geven aan deze ruimte. Door samen met de kinderen na te denken en te doen raken ze betrokken. Ik kan me voorstellen dat kinderen het leuk vinden om te kijken wat bv kinderen uit groep 8 gemaakt hebben, maar andersom is het voor de grotere ook vaak weer heel grappig om te zien wat de 'kleinere' er van maken.
Kinderen kunnen elkaar op deze manier ook inspireren en uitdagen.
Ik denk ook dat het voor de ouders die hun kinderen komen brengen naar bv het consultatie buro leuk is om te zien wat er leeft in de andere gedeeltes van het gebouw.
Tenslotte zou het fijn zijn als dit werk kan bijdrage aan de beeldende vorming van kinderen.